φακίδες.

Κάποιος μου είχε πει ότι καθώς μεγαλώνουμε οι φακίδες φεύγουν απ’ το πρόσωπο και πηγαίνουν προς την πλάτη μας. Γίνονται ελιές στο δέρμα μας. Και όλα τα δέρματα με ελιές είναι πανέμορφα μ’ αυτούς τους σχηματισμούς τους (των ελιών) άλλοτε σε συστάδες και άλλοτε σε τυχαία παράταξη τους. Ελιές πολλές μαζί είναι αστρονομικοί και ζωδιακοί χάρτες πάνω στο σώμα μας. Βλέπω στο γυμναστήριο στα αποδυτήρια άντρες με ελιές και μ ε σημάδια και μια ποικιλία ομορφιάς που συγκινεί. Αν βλέπαμε μόνο τα πράγματα που μας συγκινούν τα μάτια μας θα ήταν πιο καθαρά. Το βλέμμα αποθηκεύει και δυστυχώς  κάτι έχει η σαβούρα και το κερδίζει. Για μένα ισχύουν άλλα. Πάντοτε ένιωθα πως είμαι ο άτυχος. Και είμαι ταλαιπωρημένος πολύ. Εμένα ο πόνος μου έμαθε ν’ αγαπάω την υγεία στους άλλους. Δεν μ’ έκανε πικρόχολο. Είμαι ένας ευλογημένος του πόνου. Η γιαγιά μου είχε πει για τις δικιές μου εκατοντάδες ελιές ότι είναι σημάδια πολλών βασάνων. Ας έρθουν όλα και ας με θρέψουν μ’ αυτή την τρομερή ασκητική του πόνου.