Χορευτικές κινήσεις.

 Ήταν εκεί και αγκαλιάζονταν και φιλιόντουσαν και όλη αυτή η αλληλουχία από κινήσεις ήταν  σαν μια χορευτική σύνθεση. Για να καταλάβεις την ομορφιά του ανθρώπου χρειάζεται να τον παρατηρήσεις. Όχι απλώς κοιτάγματα. Προσήλωση στην θωριά του και δικός σου χώρος αφιερωμένος σ’ αυτόν.  Δεν ξέρω, τρομάζω έτσι που γρήγορα ταλαντεύομαι αμφιθυμικός στο δίπολο πως ο άνθρωπος είναι άσχημος και πως ο άνθρωπος είναι όμορφος. Ξανασκέφτομαι και ναι συνήθως είμαι ολιγόπιστος για το γένος μας. Δεν μου λένε τίποτα τελικά αυτοί οι δυο στην φωτογραφία που χορεύουν την αγάπη τους.  Και είναι ακριβώς στην ασχήμια μας που έγκειται και η βεβαιότητα πως θα σωθούμε όλοι. Γιατί  βασανιζόμαστε πολύπαθοι σε τούτο το πέρασμα μας απ’ τον κόσμο. Δεν θέλω να είμαι παρών πουθενά ο εαυτός μου αλλά μονάχα αντιληπτός σαν όνειρο που απλά ξέρεις πως το είδες αλλά δεν θυμάσαι καμιά πληροφορία απ’ αυτό. Και γράφω τώρα μήπως αν κοιτάζουμε ο ένας τον άλλο σαν φευγαλέο να γίνονται όλα πιο μπορετά; Μήπως έτσι να μας φοβόμαστε λιγότερο;  Αλλά αυτοί οι δυο στην φωτογραφία είναι όμορφοι.