Το κοράκι.

Του έδωσα λίγο πιο σκοτεινά χρώματα αυτού του νέου. Στην πραγματικότητα ήταν πολύ πιο φωτεινός με τα ξανθιά του μαλλιά. Αλλά στο βλέμμα του το βαθύ είχε μια μελαγχολία ποιητική, απ’ αυτές που σε σκοτεινιάζουν και σ’ ομορφαίνουν.  Θα ήθελα να του μιλούσα πιο πολύ ν’ ανταλλάσσαμε πιο εξομολογητικές κουβέντες για τις ιδιαιτερότητές μας. Τα ξανθά μαλλιά σ’ ένα όμορφο ελληνικό πρόσωπο είναι μια αρκετά εξωτική ομορφιά. Στην επεξεργασία της φωτογραφίας του σκοτείνιασα τα μάτια γιατί από εκεί εκπέμπεται η λύπη. Και ήθελα η λύπη του να είναι εμφανής.  Μιλήσαμε μεταξύ μας και κατευθείαν από καρδιάς χωρίς πολλές αβρότητες και επιτηδεύσεις. Όταν χωρίσαμε, γιατί ο εικονιζόμενος έπρεπε να συναντήσει ένα φίλο του, δώσαμε τα χέρια και αφέθηκαν εκατέρωθεν ίχνη του ενός στον άλλο.