Μαύρη ομορφιά.

Ήταν και πάλι ένας μαύρος ιεροκήρυκας κι εγώ εννοείται πως κοίταζα πόσο όμορφος ήταν. Είναι πράγματα που ζούμε όλοι και τα κρύβουμε. Δεν ξέρω αλλά νομίζω πως πρέπει να κρατάμε τα καλά απ’ την κάθε ιδέα. Η Ορθοδοξία μας μαθαίνει να νιώθουμε ενοχές ακόμη και για τις στιγμές που γελάμε. Λέμε, «σε καλό να μας βγει». Ας διώξουμε απ’ την κουλτούρα μας άσχημες διδαχές του μορφώματος του χριστιανισμού στο οποίο ορκιζόμαστε.  Ας μην φοβόμαστε να μιλάμε και να γράφουμε για τον γιατρό που ερωτευτήκαμε, για τον ψυχίατρο που φαντασιωθήκαμε ότι κάναμε τα ανώμαλα βίτσια μας μαζί του, ας γελάσουμε για όλες τις φορές  που σκεφτόμασταν ότι ο ταξιτζής θα είναι ένα τεκνό κομμένο και ραμμένο στις αρέσκειες μας. Πρωτόκολλα και παπαριές. Όλοι κάποιες στιγμές βλέπουμε όμορφους άντρακλες και όμορφες γυναικάρες και πολύ αργότερα χρονικά δίνουμε την δέουσα σημασία στην ιδιότητά τους που μας αφορά. Γιατί η καύλα σε πιάνει πολλές φορές εξαπίνης.  Η ζωή είναι ένα παιχνίδι για κάποιους τυχερούς. Παίξτε και λίγο μαζί της.