Ωκεανός και Λωτρεαμόν.

Ο Ωκεανός στο όνομα  ξύπνησε μέσα μου το πρώτο άσμα απ’ το βιβλίο Μαλντορόρ του Λωτρεαμόν. Το βρήκα τυχαία στο Μοναστηράκι, σπουδαστής θεάτρου και θα  ήθελα εκείνη την ώρα να είχα εύκολες από απομνημόνευση  τις  λέξεις των επικλήσεων του Μαλντορόρ στον γέροντα ωκεανό. Αν και οι ωκεανοί δεν έχουν ανάγκη απ’ τον χρόνο, έχουν κατακτήσει την αιωνιότητα σαρωτικά, ο απαθανατισμένος μου επέλεξε να σπουδάσει την πάλη με την φθορά του χρόνου. Επέλεξε να τα βάλει με τον χρόνο όπως και τόσοι άλλοι καλλιτέχνες πριν απ’ αυτόν και τόσοι άλλοι επερχόμενοι.  Όμως δεν υπάρχει ενέργεια που χάνεται και όλοι ως ενεργειακά κέντρα και αντίστοιχοι τόποι είμαστε για πάντα.