Ο Χρίστος που ήταν άγγελος.

Έχω συναντήσει κι εγώ τους αγγέλους μου. Κάθε άνθρωπος γνωρίζει στην ζωή του  άλλους ανθρώπους και ανάμεσα στο πλήθος τους υπάρχουν δυο τρεις περιπτώσεις εξαιρετικές που δίνουν σ’ αυτούς τους ελάχιστους γνωστούς την ιδιότητα του αγίου. Έτσι λοιπόν γνώρισα τον Χρίστο και ήταν τόσο συνεσταλμένος όσο η ευγένεια  κοκκινίζει  και αποτραβιέται ακόμη και στην εμφάνιση ενός θύτη. Η  πηγαία καλοσύνη είναι αμετάτρεπτη ιδιότητα και στο όνομα της μπορείς ακόμη και να μην αντιδράς όταν σου μαγαρίζουν το συμφέρον. Γιατί η καλοσύνη δεν έχει συμφέρον. Ο Χρίστος και άλλα πολλά παιδιά της πλατείας είναι αληθινοί καλλιτέχνες και αυτό φαίνεται απ’ τη συστολή τους. Είναι ίδιον των πραγματικών καλλιτεχνών να διαφωνούν ολοκληρωτικά με την κοσμική δόξα. Ο Χρίστος    ραπάρει  και σκαρώνει ρίμες μέσα σε μεγάλες παρέες που διαγωνίζονται μεταξύ τους.  Και μου έδειξε στο κινητό του την στιχουργική του δεινότητα. Διασώζω μ’ αυτά που γράφω την αγιοσύνη παιδιών σαν τον Χρίστο. Γιατί όποιος επιθυμεί σφοδρά και με το ζόρι να γίνει γνωστός, είναι ήδη ρατσιστής. Γιατί η ανάγκη του είναι να είναι γνωστός ανάμεσα σε αγνώστους. Και ασυνείδητα όλοι αυτοί οι προβεβλημένοι των γραμμάτων και των τεχνών υποτιμούν την ανωνυμία. Είναι ελάχιστοι οι ευλογημένοι που γίνονται γνωστοί για τις καλοσύνες τους και ερήμην τους.