Μικρός πρίγκιπας.

Καμμιά φορά άνθρωποι φεύγουν απ’ τα σπίτια τους νιώθοντας ότι κάτι τους καλεί. Χωρίς να ξέρουν τόπο και χρόνο για την συνάντηση με το απροσδόκητο αυτή η συνάντηση γίνεται επισφραγίζοντας το γεγονός ότι τελικά διαλογισμοί βιώνονται ασυνείδητα και από ανθρώπους που δεν έχουν μελετήσει τέτοιες πρακτικές επικοινωνίας με τον αλλόκοσμο.  Εκείνη την μέρα έφυγα για το Μοναστηράκι και άθελά μου σκεφτόμουν ότι έψαχνα κάποιον  να  με σώσει. Αισθάνθηκα λίγο σαν τον κυνικό Διογένη που έψαχνε να βρει έναν πάναγνο άνθρωπο. Και ήρθε ο Pierre (συστηθήκαμε αργότερα). Και το πρόσωπο του είχε κερδίσει όλες μου τις αισθήσεις και όλα μου τα συναισθήματα. Ένα πλάσμα πέρα και πολύ πάνω απ’ όλα τα πρότυπα ομορφιάς ένας άνθρωπος που στα μάτια του ήταν φανερό όλο αυτό που αργότερα θα μάθαινα πως ήταν η μεγαλειώδης ζωή του.