Δυστυχήματα.

Όποτε βλέπω εκκλησάκια στον δρόμο σκέφτομαι σκοτωμένους στους δρόμους ή σωσμένους από κάποιο αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Είναι πολύ συγκινητικό το εκκλησάκι που βρήκα έξω απ’ το Αιγινήτειο. Μια γυναίκα σε μια παλιά φωτογραφία την ένιωθα σαν να πάλλεται με κάποιο παραφυσικό τρόπο. Σαν  να μιλούσε ακόμη και ενώ είχε πεθάνει εδώ και πολλά χρόνια.  Πάντοτε στέκομαι σε τέτοιες αναθηματικές κατασκευές και νιώθω την ατέλειωτη ενέργειά τους, λες και ο νεκρός με στοιχειώνει για όσο καιρό είμαι στο σημείο που ξεψύχησε. Δεν ξέρω αλλά ακόμη πιστεύω πως όλα τα τοπόσημα της γης είναι στοιχειωμένα και ένα απ’ τα πιο στοιχειωμένα έπιπλα των σπιτιών μας είναι οι βιβλιοθήκες μας. Τα βράδια στους ύπνους η Μόρα και τα όνειρα μας οδηγούν στην υπνική παράλυση. Έπειτα πνεύματα νεκρών που ζούσαν μαζί μας στα δωμάτια μεταξύ των ίδιων ντουβαριών.  Όλη η γη είναι ενέργειες που εισβάλλουν, ενέργειες που δηώνουν, που αποδυναμώνουν, ενδυναμώνουν, άγγελοι που επικοινωνούν με τους προστατευόμενους. Έτσι καθώς στεκόμουν απέναντι στην φωτογραφία με  την νεκρή γυναίκα ένιωσα ο ίδιος να θανατώνομαι.