Queer 7.

H queer θεωρία απλώνεται σαν βεντάλια με άπειρες πτυχώσεις. Δεν  είναι κάτι στέρεο αλλά  σίγουρα ένα ρευστό που αποκρυσταλλώνεται παρά μόνο παροδικά και πρόσκαιρα. Στην queer θεωρία τα υποκείμενα είναι κουρασμένα απ’ τις επιτελέσεις -την επανάληψη αυτών των επιτελέσεων- στερεοτυπικών και κοπιωδών ρόλων για να υπάρχει κανείς. Όλοι είμαστε κουρασμένοι απ’ τον binary κόσμο μας του καλού και του κακού, της θηλυκότητας και της αρσενικότητας, του ηθικού και του ανήθικου.  Και είμαστε κουρασμένοι απ’ τα άκρα γι’ αυτό απελευθερωτικά κινούμαστε προς μια υπερκαινοφανή πλεύση σε όλες τις  όμορφες συχνότητες να εκπέμψει για λίγο κάποιος μια πλευρά του κάθε φορά. Μια μέρα έτσι, μια μέρα αλλιώς. Μια μέρα γιορτή, μια μέρα πένθος.  Μια μέρα αρωγός και αλληλέγγυος μια μέρα ωφελιμιστής.   Να επιμένεις μόνο στην πολλαπλότητα των αποχρώσεων να έχεις ενσυναίσθηση για τον άλλο και περηφάνια για το δώρο της ζωής και την ευλογημένη τύχη σου να περιδιαβείς τον κόσμο πιο πολύ προς το φως. Αλλά και όταν πέφτεις και όλα συσκοτίζονται γύρω σου να έχεις την φωταύγεια απ’ την συμπόνια άλλων πιο τυχερών ανθρώπων. Δεν υπάρχει πεπρωμένο, ειμαρμένη, ριζικό γιατί η τύχη και  η ατυχία είναι από μόνες τους queer. Δίνουν σε κάθε άνθρωπο όλη την γκάμα των συναισθημάτων. Κανένας δεν μένει χωρίς να γευτεί απ’ το νερό της ευτυχίας και κανένας δεν μένει χωρίς να τον αγγίξει ο πόνος.