Η ωραία Ελένη.

Έβαλα τα κλάματα θυμήθηκα την Ελένη. Η βασίλισσα του Μοναστηρακίου αυτόκλητη ως βασίλισσα της αφραγκίας. Ο καθένας αποθέτει πάνω στο σώμα της και από ένα κόσμημα. Έχει φορεμένα στα χέρια της δαχτυλίδια και βραχιόλια δώρα που της έκαναν κάθε λογής άνθρωποι.  Η Ελένη τόσο πολλών χρωμάτων που ξεχνάς ότι έχει συγκεκριμένα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά. Η Μπέλα και ο Αποστόλης είναι οι φίλοι της. Η ωραία Ελένη απ’ την  ανάποδη. Κανένας αγώνας δεν δίνεται γι’ αυτήν. Αν ήταν στην Αμερική είχα πει και στον Χόσνι τον Αιγύπτιο θα έκανε περιουσία απ’ τους διαγκωνιζόμενους φωτογράφους για να έχουν λήψεις της. Έτσι που τραγουδάει και ο ποιητής Σαββόπουλος, η Ελένη σαν βασίλισσα σε αρχαίο δράμα με δρόμους αδειανούς από υπηκόους γιατί εξέπεσαν κι αυτοί μαζί με την μούσα μου και πια η λατρεία της γίνεται μόνο απ’ τους ομοτράπεζους της.