Παντού θα σε ψάχνω, παντού θα σε βρίσκω.

Οι γυναίκες σε αποχρώσεις του ροζ η Ζυράννα σε αποχρώσεις του μωβ και του ροζ. Στοίχειωμα παλιό η συγγραφέας που πια δεν βλέπω και δεν ζωογονείται αλλά δρα μες στο υποσυνείδητο μου. Από τότε που την γνώρισα από τότε που χώρισαν οι δρόμοι μας παντοτινή αναζήτηση κι ας μην είναι αντιληπτή αυτή (η αναζήτηση)., δεν είναι τυχαίο που τις πιο πολλές φορές κοιτάζω και φωτογραφίζω γυναίκες σαν κι αυτή ή ακόμη και πιο εκκεντρικές.  Όλοι οι άνθρωποι ψάχνουν σε εικόνες άλλων την μαγευτική μούσα που κάποτε είχαν και τώρα πια έφυγε.   Η γυναίκα στην φωτογραφία ήταν σε όλα της τα ψιμύθια και τα ενδύματα ροζ  και κόκκινη και νόμιζα πως μέχρι και τα μάτια της αντανακλούσαν καθρέφτες το ροζ που απλωνόταν σε όλο της το σώμα.  Όπως μια φορά είχα πει στη Ζυράννα  και την έκανα να γελάσει ότι έχει μωβ μάτια. Μια εκτροπή απ’ το θέμα μου  να πω πόσο σπαραξικάρδια είναι αυτή η αφέλεια μου. Αφέλεια που ηττάται όταν συναντήσει τον κουτοπόνηρο άνθρωπο.  Άλλα μόνο  αυτοί που είναι αφελείς μπροστά στη δυσθεώρητη χυδαιότητα του κόσμου μέχρι και με τίμημα την ζωή τους τόν επαναμαγεύουν. Με συγκλονίζουν αυτές οι θηλυκότητες και αρσενικότητες που θυμίζουν περίπτερα ή καρουζέλ.  Πολυποίκιλτες οντότητες με εισαγόμενα καλούδια απ’ όλο τον κόσμο. Κάποτε λάτρευα  και ανθοστολισμένους ανθρώπους αλλά όχι γιατί χαιρόμουν για αυτούς, μόνο γιατί έμοιαζαν με νεκροστολισμένους τεθνεώτες. Πάντα το στόλισμα με λουλούδια θα είναι αμφίσημο και θα  ηχεί αναμνήσεις και από πλουτώνιες και από φωτερές ακτές.