Ωδή στον πρίγκιπα.

Μην πειράξει κανείς τον πρίγκιπα. Λογαριάζω την ομορφιά του να παραμένει αψεγάδιαστη. Ήταν στο Μοναστηράκι στην τύρβη ανέτειλε μέσα στην ματιά μου, και όπου και αν πήγαινα αυτός ήταν ο πιο όμορφος ανάμεσα σε όλους τους ανθρώπους. Είναι δυνατός άνθρωπος και ντροπαλός μαζί , είναι αγέρωχος και ταπεινός, είναι πιο όμορφος απ’ όλους τους ανθρώπους στον κόσμο. Να τον ενδυναμώνουν και να τον ευλογούν να τον παρηγορούν όταν πληγώνεται όλες οι νεράιδες της πλατείας. Όσο είχε στυλώσει το βλέμμα του να με κοιτά ήταν πιο γλυκός και από το μέλι. Το σχήμα των ματιών του και το εσώτερο φως της καρδιάς του που εκβάλλει και διαχέεται σ’ αυτές τις δυο οφθαλμικές εξόδους δεν ήταν λιγότερα από κάποια εμφάνιση θεού σε ακόλουθό του. Μια στιγμή πέρασε μπρος μου και ήταν η χαρά του κόσμου , είχε γράψει ο Μήτσος Παπανικολάου για μια ανάλογη είμαι σίγουρος εμπειρία με την δική μου. Όποιος γνωρίζει αυτό τον αγγελικοπρόσωπο νέο άντρα ας μην τον τυραννά και ας σεβαστεί την ομορφιά του σαν αγλαό μνημείο. Όσοι τον δουν ας γράψουν τα σονέτα τους γι’ αυτόν. Γιατί το μόνο που του αξίζει είναι η αιωνιότητα. Γιατί πάντα υπάρχει η ομορφιά που μας αλλάζει κι αυτό το καταμαρτυρεί η τέχνη όλων των εποχών.