Εντελώς άγνωστος.

Αυτός ο άντρας είναι κάθε μέρα στο Μοναστηράκι. Μια μέρα μια οδοκαθαριστής του έκανε παράπονα γιατί τάιζε περιστέρια. Είναι με τις ώρες στο ίδιο κάθισμα στα σκαλοπάτια της εισόδου του σταθμού μετρό και όλο φαίνεται ο νους του να λογάει. Δεν τον ενόχλησα ποτέ, αλλά θέλω να μου μιλήσει και σκοπεύω να καθίσω μαζί του. Κάθε πρόσωπο που φωτογραφίζω είναι η επιθυμία μου για να μου μιλήσει και να με σώσει. Φωτογράφισα τον άντρα μια μέρα που είχε ανέβει πάνω του ένα περιστέρι και έτρωγε απ’ το φαΐ του. Με είδε γεμάτος περηφάνια που κέρδισε τον ενδιαφέρον μου. Λες και το περιστέρι πιστοποιούσε την αναρίθμητη καλοσύνη