χρώματα 6.

Ο άνθρωπος είναι το συγκλονιστικότερο έργο τέχνης. Δερματοστιξία, περιποίηση δέρματος, νυχιών, μαλλιών, ψιμύθιο, ενώτια και πίρσινγκ και πάνω απ’ όλα ένδυση και φορεμένα βλέμματα σαγηνευτικά άλλοτε ερωτικά και άλλοτε σαν κοιμισμένα. Θυμάμαι ακόμη την πρώτη μου μούσα την Μινώα με τα απίστευτα χρωματισμένα μάτια και εκείνο το ερεβώδες κραγιόν, θυμάμαι την Ζυράννα σαν να μην την θυμάμαι, πάντοτε μου διέφευγε πίσω απ’ τους χρωματικούς συνδυασμούς που επέλεγε να έχει σε  μια εμφάνιση της. Κι έπειτα  οι βαμμένες έντονα γυναίκες. Νεότερες και μεγαλύτερες. Αυτές οι γυναίκες που επιμένουν σε εκκεντρικές εμφανίσεις σε  μια ξεχειλίζουσα θηλυκότητα. Τόσο υπερβολική όσο αυτή που συναντάμε σε πρωταγωνίστριες του Αλμοδόβαρ. Θυμάμαι και μερικές δεκαετίες πίσω κάτι ιεροφάντισσες της εξεζητημένης θηλυπρέπειας να γυρνάνε την Ομόνοια σαν μάγισσες ή σαν ξεπεσμένες πόρνες. Δεν ξέρω ποια αισθητική  αρχή  διέπει τα  δικά μου πρότυπα ομορφιάς και σκαλώνει το βλέμμα μου τόσο πολύ σ’ αυτές τις γυναίκες που καλλωπίζονται τόσο όσο να απηχούν το έντονο τους παρελθόν.  Στους άντρες η θηλυπρέπεια η υιοθέτηση ενός ανδρόγυνου φαίνεσθαι ο ετεροφυλόφιλος άντρας είναι κι αυτός που θέλει να αποτινάξει τα στερεότυπα που μας κουράζουν όλους. Ας αφεθούμε στην γοητεία των παραξενιών μας.