I salute you, ancient blue ocean.

Ο Λωτρεαμόν απαγγέλει το 1ο του άσμα μπροστά στον γέρο Ωκεανό. 

Ο Λωτρεαμόν έγραψε ένα απ’ τα σπουδαιότερα βιβλία όλων των εποχών. Όταν κοιτάζω τον ωκεανό, η ματιά μου είναι ίδια με την ματιά του καταραμένου αυτού αξεπέραστου γραφιά: «Γέρο ωκεανέ, ω μεγάλε εργένη, όταν περιοδεύεις την πομπώδη μοναξιά των ψυχρών σου βασιλείων, σωστά περηφανεύεσαι για τη μεγαλοπρέπειά σου την έμφυτη και για τους αληθινούς επαίνους που με βιασύνη θέλω να σου κάνω. Ταλαντευόμενος με ηδονή από τα μαλακά απονέρια του αργοπορημένου μεγαλείου σου που είναι το πιο επιβλητικό από τα προτερήματα που σου χάρισε ο δημιουργός, ξετυλίγεις, στη μέση ενός σκοτεινού μυστηρίου, πάνω σε ολόκληρη τη θεσπέσια επιφάνειά σου τα ασύγκριτά σου κύματα, ήσυχος κι όλο σιγουριά για τη παντοτινή σου δύναμη.»