Αστικός σουρεαλισμός.

Και ξανά ο σουρεαλισμός στην πόλη. Η αστυμαγία που λέει και ο Σαλονικιός Παντελής Γιαννουλάκης.  Νεανικό κόλλημα μου που αντηχεί ακόμη στην καρδιά μου νοσταλγικά. Ποτέ μια χαρά μου δεν την μοιράστηκα με τους δικούς μου οικείους. Μόνο παράξενοι άνθρωποι αγαπάτε αυτή την τίγρη πάνω στο δέντρο. Ο παράξενος εκεί που συναντά το σουρεαλιστικό ο μέσος άνθρωπος χαρακτηρίζει το ίδιο εύρημα σκουπίδια. Και έτσι κάπως όποιος παίζει αντικανονικά βγαίνει απ’ τους προνομιούχους. Μακάριος βέβαια γιατί είναι στον δρόμο της προσωπικής απελευθέρωσης. Αυτή η τίγρη πάνω στο δέντρο ήταν ακριβώς δίπλα στο ξενοδοχείο που έμενα στην Θεσσαλονίκη. Και πιο εκεί εκτός κάδρου ήταν ένας γέροντας παλαιοπώλης που έφτιαχνε κάτι προικοσύμφωνα. Δεν έμεινα πολλές μέρες. Θα ήθελα να είμαι στο σημείο την ώρα που ο άνεμος θα κατέβαζε κάτω το λούτρινο.