Κρητικός Cowboy.

Δεν τον γνωρίζω προσωπικά αλλά τον έχω δει πολλές φορές για σουλάτσο στην πλατεία. Μοιάζει λίγο με ξεφτισμένο Τζέιμς Ντιν. Ή τέλος πάντων έχει αυτή την παλιά της δεκαετίας ίσως του  60 λάμψη των Αμερικανών κινηματογραφικών αστέρων. Νομίζω -όσο σκληρό και να ακουστεί αυτό που θα γράψω- το τελευταίο ποιητικό πράγμα που μπορεί να κάνει ο σημερινός άνθρωπος είναι να αντιμετωπίσει το σώμα του σαν έργο τέχνης. Κλείνουν οι κινηματογράφοι σε όλη την Αθήνα και πια προσδοκώ τις εξεζητημένες εμφανίσεις των εκκεντρικών ανθρώπων για να πιστέψω ότι η μαγεία δεν θα τελειώσει ποτέ. Έχω φωτογραφίσει κι άλλον ένα παρόμοιο cowboy άντρα από την Κρήτη. Καμιά φορά σκέφτομαι το «αστέρι της Φασκομηλιάς» για όσους από εμάς ξέρουμε ότι είμαστε όλοι trash αχταρμάδες.