Αποστόλης.

Αυτός είναι ο Αποστόλης. Μια φορά με είχε ερωτευτεί. Εγώ δεν έχω ερωτευτεί ποτέ στο Μοναστηράκι. Σίγουρα έχω λιμπιστεί τεκνά αλλά και τί να κάνω για αυτό. Προτεραιότητα μου είναι να φωτογραφίζω ακόμη κι αυτά τα τεκνά που με ξελογιάζουν. Αν ήμουν ένας αργόσχολος, εννοείται πως άνετα θα μετέτρεπα την πλατεία σε χώρο για φλερτ.  Ο Αποστόλης είναι αρκετά γνωστός θαμώνας της πλατείας. Έχουμε μιλήσει δυο φορές μαζί και σίγουρα χρειάζομαι συναισθηματικά να τον ξαναδώ. Κάνει πολύ παρέα με την μάντισσα και τον γητευτή των περιστεριών. Νιώθω σταδιακά εδώ πέρα πως γράφω ένα απ’ τα συγκλονιστικότερα ιστορικά βιβλία που γράφτηκαν ποτέ.  Ειλικρινά όταν μου εξομολογήθηκε το ποθοπλάνταγμά του με χουφτώματα στον κώλο και το καβάλο μου ένιωσα ότι χανόμουν μέσα στην σκοτεινή του δίνη. Κάποια στιγμή απ’ την παραφορά του ξέφυγα και ξεγλίστρησα απ’ τα χέρια του που άρπαζαν με σεξουαλική μανία ό,τι έβρισκαν πάνω στο σώμα μου. Ίσως μια άλλη φορά…