Ρομποκόπ 3.

Τον είδα έτσι κάπως σαν τρομερό μεσήλικα γεμάτοι τατουάζ και όψη άγρια αλλά συνάμα ευγενική. Το χνώτο του μύριζε αλκοόλ, αλλά όταν τον φωτογράφισα και ξεκινήσαμε μια συζήτηση συνάντησα έναν άνθρωπο που είχε μια αναίτια ιστορική ενοχή. Μου ψιθύρισε στο αυτί σαν καταντροπιασμένος ότι  ήταν Ισραηλίτης. Έχουν παρέλθει, καλώς ή κακώς, τα ιστορικά εθνικά αφηγήματα. Οι πιο προοδευτικοί ανάμεσα στους ανθρώπους ξέρουν πως σε εμπόλεμες συνθήκες δεν δικαιολογείται διαχωρισμός σε φταίχτες και αθώους. Το μόνο που κυριαρχεί στα πεδία των μαχών είναι η ανθρώπινη ηλιθιότητα. Λοιπόν αναβιβάστηκε η συζήτηση, πήγε στους Σεφαραδίτες και Ασκεναζί Εβραίους,  κάπως ήθελα να  δώσω στον επισκέπτη μου της Αθήνας πως ισορροπώ ειρηνιστής ανάμεσα στην Παλαιστίνη και το Ισραήλ και πως κανένας λόγος σήμερα  δεν δίνει άλλοθι στις πολεμοχαρείς και αιμοδιψείς δραστηριότητες των κρατών. Το σώμα και πάλι ως έργο τέχνης και μιλήσαμε με τον άντρα απ’ το Ισραήλ για τα τατουάζ του που άρχισε να τα κεντά στα 41 του και καλύπτουν όλα τα μέλη του σώματος του εκτός απ’ το πρόσωπο του. Το έχει επιθυμία να φτιάξει ένα σώμα που μοιάζει με βιονικό. Ας πούμε σαν  πρόγευση της εποχής των μετα-ανθρώπων. Στο ένα του χέρι μου έδειξε ένα πρόσωπο εμπνευσμένο απ’ το Γκόλουμ του κινηματογραφικού  Άρχοντα Των Δαχτυλιδιών. Με το κινητό του είχε κάτι φωτογραφίες από δερματοστιξίες στα πιο απόκρυφα μέλη του σώματός του. Μου πρότεινε να βγάλει την μπλούζα για να μου δείξει το ζωγραφισμένο δέρμα του και τον απέτρεψα ότι δεν χρειαζόταν.