ΤΡΟΦΗ.

Διαδρομές, δίψα και πείνα. Όσο πιο μέσα μπαίνεις σε μια μητρόπολη τόσο πιο πολύ λυσσομανάει η απανθρωπιά της.  Πολλοί άνθρωποι ταλαιπωρημένοι συνωθούνται προς την ανοιχτωσιά της πλατείας για να συναντηθούν με τους γαλαντόμους ευεργέτες τους. Θα φάνε καλά, θα πιούνε κανένα τσίπουρο και θα καπνίσουν λίγο χασίς μέχρι και πάλι να εξαφανιστούν απροστάτευτοι στην χλεύη και  την εγγενή κακία του κόσμου. Αλλά και γι’ αυτούς που δεν έχουν γνώριμους να τους περιποιηθούν υπάρχουν κοινωνικές κουζίνες που μαγειρεύουν πολύ συχνά στην περιοχή. Ο φίλος μου ο Χρίστος παίρνει φαγητό απ’ το συσσίτιο της Αγίας Βαρβάρας. Υπάρχει μια αναπηρία που αναγνωρίζεται απ’ όλες τις υπάρχουσες επιστήμες και που είναι άμεσα συσχετισμένη με τον καπιταλισμό. Δεν είναι λίγοι οι άνθρωποι που νιώθουν ανήμποροι να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων των αγορών του κόσμου. Ο άντρας της φωτογραφίας τρώει σαν λέοντας και αρπακτικό και για καιρό βολόδερνε να βρει τροφή μες στα σκουπίδια. Υποθέτω πως με τις χρεωστικές κάρτες οι αβοήθητοι έμειναν μόνοι  περεταίρω. Σίγουρα για πολλούς Νεοέλληνες η πείνα καθορίζει τις κινήσεις τους σαν να έχει αναπτυχθεί ένας αστικός νομαδισμός. Η εργασιακή επισφάλεια επαναφέρει τα μεροκάματα και οι μόνιμες δουλειές είναι πιο δυσεύρετες από ποτέ.