ΥΠΝΟΣ Ο ΑΡΧΑΙΟΣ.

Κλείνεις τα μάτια σου και κοιμάσαι , μετά από ατελείωτες διαδρομές, , έχεις πιει μισό καφέ που βρήκες σε κάτι σκουπίδια, έχεις φάει διάφορα επιβλαβή για την υγεία σου, μπορεί να έχεις ζητιανέψει στους δρόμους και να έχεις εισπράξει όλα τα αναίτια και χυδαία και ηχηρά όχι του κόσμου. Σε βλέπω να κοιμάσαι και σκέφτομαι πως ίσως να είναι η μόνη παρένθεση ευφορίας στην ζωή σου. Δεν ξυπνάς με τίποτα και ιδανικά θα προτιμούσες να μην ξυπνήσεις ποτέ. Απλά να κοιμόσουν μέχρι να λήξουν όλα σου τα μαρτύρια. Αναρωτιέμαι μαζί με τον αδερφό μου Παναγιώτη πού χάθηκαν οι βοήθειές του κόσμου. Αυτό το σμίξιμο των βλεφάρων σου δεν είναι γιατί έχεις  αποκάμει αλλά για να λησμονήσεις.  Και μόνο το φως του ήλιου να παρεισδύει στις σφαλισμένες πόρτες των ματιών σου., Αρκετή ασχήμια γεύτηκες και σήμερα. Δεν θέλω να σε σηκώσω, θέλω όταν ξυπνήσεις όλοι οι άνθρωποι αν γιορτάζουν το δώρο της ζωής. Και βρέθηκα που λες μ’ έναν άλλο και στήσαμε αθόρυβα μπροστά σου ένα τσιμπούσι. Να μην είναι και πάλι η ασχήμια και η δυστυχία τα χαρακτηριστικά των πρώτων εικόνων που θα δεις κατά της έγερσή. σου. Θυμάμαι πως με τρόμαζες ακόμη και στην όψη σου τις ώρες που κοιμόσουν. Λες και οι μανιασμένες οργές σου, τα βρισίδια σου στους μπάτσους και το σύστημα  δεν γίνονταν ποτέ τους νηνεμία. Πάντα στο ύψος του θυμικού αναβρασμού.