ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΕ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ.

Οι πιο όμορφοι τόποι είναι τα νεκροταφεία. Γλυπτά που σμιλεύονται με πιο εύκολους τρόπους και βλέπουμε αυτή την στρατιά των μαρμάρινων αγγέλων ακούραστους να ίπτανται λίγο ψηλότερα απ’ το κεφάλι μας.  Ψεύτικα άνθη κι αυτά αιωνόβια και πάντα λαμπερά, σχεδόν αδύνατον να τα ανταμώσεις στην χλωρίδα της Ελλάδας. Τα ηλιοτρόπια του Βαν Γκογκ σ’ ένα μνήμα στο νησί της Κω και στα αριστερά -όπως την βλέπουμε – της φωτογραφίας ένα γλυκό αγγελάκι. Γιατί το μνήμα πρέπει να είναι καλλωπισμένο να μοιάζει με πρόγευση του επέκεινα του θανάτου. Και η φρικίαση δεν είναι για να νιώθουμε όταν επισκεπτόμαστε. Ο τάφος αντικρούει το πένθος αν και η ομορφιά του είναι ευθέως ανάλογη με την έντασή του πόνου. Οι τάφοι , οι ταφικές τελετές, τα κτερίσματα, οι αγιασμοί, τα ψυχοσάββατα, όλα είναι αυτή η εξιδανίκευση, ο καλλωπισμός της απώλειας είναι μια παρηγοριά πως οι χωρισμένοι ζώντες απ’ τους τεθνεώτες κάποτε θα ξανανταμώσουν.