ΣΙΑ,

Η Σία ήταν βαμμένη με τον γνωστό και παλαιό τρόπο να δηλώνει κανείς τη σκοτεινιά μέσα του. Τις  λυκοφιλίες της με το έρεβος και την μαγεία και το συναισθηματικό ξεχείλισμα. Δεινή χρήστης των ελληνικών  μπορούσε να εκφράσει το εννοιολογικό ιδεολογικό υπόβαθρο πίσω απ’ το τρομακτικό και σαγηνευτικό μακιγιάζ και πίσω από μια ομιλία με συνεχόμενες λέξεις που παρέπεμπαν πάντα σε κάποιου είδους έλλειψη  φωτός. Μάντεψα πως υπήρχε κάποια σύνδεση ανάμεσα στα κατωφερή σχέδια στα μάτια και αυτό που λαϊκά λέμε ψυχολογία ενός ανθρώπου. Μου είπε, ναι, είμαι στις κλειστές μου, και γι’ αυτό έφταιξα αυτά τα ψεύτικα δάκρυα στα μάτια μου, θέλω να μην μου μιλάνε πολύ, νιώθω ανάγκη να ανακαλέσω την δύναμη που χάθηκε τις προηγούμενες στενόχωρες μέρες, και αυτό απαιτεί σιωπή γιατί και η σκέψη ή η γλώσσα είναι ενέργειες που δεν πρέπει να σπαταλιούνται.  Η Σία ήταν πανέμορφη  επέλεξε να διασχίσει με το μακιγιάζ της τις στενωπούς του πόνου της. Δύσβατοι δρόμοι μπορεί και απροσπέλαστοι ή και αδιάβατοι. Δρόμοι ρε φίλε που και τα λεπτεπίλεπτα της άκρα του κοριτσιού έμοιαζαν χοντροκομμένα για να  διαβούν την στενή πύλη προς την ενδυνάμωση. Της είπα ότι δεν μπορούμε να κερδίσουμε σε όλες τις μάχες μας αλλά μπορούμε να συνυπογράψουμε μ’ αυτές εκεχειρία.