άνθρωποι και περιστέρια.

Άνθρωποι και περιστέρια. Αλήτικα πουλιά μια φορά είχαν σηκώσει με την πρεμούρα τους όλο το γεύμα που είχα πάρει από γνωστή αλυσίδα φαστφούντ. Νομίζω πως με λίγα χρόνια εκπαίδευση ακόμη τα περιστέρια θα ανήκουν στην τάξη των ζώων συντροφιάς.  Πόσες φορές δεν χάρηκα που με ζέσταιναν ψυχολογικά απ’ την ώρα που καθόμουν στο τραπέζι μιας καφετέριας μέχρι που σηκωνόμουν και έφευγα. Η γυναίκα της φωτογραφίας την έχω ξαναδεί το παρελθόν τ’ αγκάλιαζε και αναγάλλιαζε απ’ το  χουχούλιασμα του σώματος του πτηνού πάνω στο δικό της. Μια αρχετυπική μητέρα ανθρώπων και ζώων και όλης της πλάσης. Και εκεί την φωτογράφιζα και για κάποιον άγνωστο λόγο μ’ αγαπούσε κι εμένα.