Ο γάμος των Αρνολφίνι. Βαν Άικ.

Η αγάπη τους θα κρατήσει πιο πολύ και από όλο το μέλλον του σύμπαντος. Πολύ κομψοί και μ’ αυτή την ξεχωριστή ευγένεια που φέρνουν στα πρόσωπα και τις κινήσεις τους οι  τουρίστες της Αθήνας. Είναι στιγμές που νιώθω πως η ζωγραφική δεν έχει να πει και πολλά μπροστά στην τέχνη της φωτογραφίας. Γιατί όλες οι εμπνεύσεις των ζωγράφων και όλα τα καλλιτεχνικά στυλ που ακολουθούν απαντώνται παντού γύρω μου στην κοινωνική και όχι μόνο πραγματικότητα.  Ετούτοι οι δυο στην φωτογραφία που τράβηξα έχουν τις συνεσταλμένες στάσεις των σωμάτων που έχουν οι εικονιζόμενοι στο έργο του Γιαν Βαν Άικ Ο Γάμος Των Αρτνολφίνι. Άλλες φορές μα πάρα πολλές το Μοναστηράκι όλο είναι ένα έργο ζωγραφικής του Μπρέγκελ. Και αν βάλουμε κάποιους πονεμένους δύσμορφους θαμώνες της πλατείας στο κάδρο τότε ο σουρεαλισμός  της ξεπερνά και τον Ιερώνυμο Μπος. Ή θυμάμαι αναμνήσεις από καταστάσεις που έχω δει και εν μέρει ζήσει στον εν λόγω χώρο που ξεπερνάνε ό,τι έχει απεικονιστεί στον εικαστικό ρομαντισμό, κυβισμό, σουρεαλισμό, και ρεαλισμό. Γιατί, ναι, η χάρη της γυναίκας στο συγκεκριμένο φωτογραφικό στιγμιότυπο είναι ανυπέρβλητη.