χυμαδιό.

Το Μοναστηράκι είναι ένα χυμαδιό. Μπορείς να κοιμηθείς ελεύθερα όπου θες, να βιώσεις τον πόνο σου χωρίς μασκαρεμένα χαμόγελα, να φας όπου θες ό,τι θες, να κάνεις τα πάντα. Είναι ο ομφαλός του κόσμου. Συνήθως παίρνω απ’ τον Βενέτη και τρώω γιαννιώτικη κοτόπιτα και καλτσούνια  Το εντυπωσιακό είναι ότι ο Βενέτης της πλατείας δεν είναι μόνο για τους ανθρώπους αλλά λειτουργεί και σαν περιστερώνας. Όσες φορές επισκέπτομαι το κατάστημα για να ψωνίσω, πάντοτε βρίσκω μέσα και περιστέρια να φτεροκοπούν, να κοιμούνται, η διέλευση των γνωστών πτηνών και η διαμονή τους στον Βενέτη είναι επιτρεπτή. Ύστερα θα πάω να κάτσω δίπλα στους γύφτους νιώθοντας πως μέσα στην δική του ομήγυρη εξαφανίζομαι πληρέστερα. Μέσα στους γύφτους με καλύπτει η ασημαντότητά  τους – αυτή που τους αποδίδουν οι άλλοι. Κι εγώ ένας γύφτος είμαι, ένας άστεγος, ένας φρενοβλαβής, μια πόρνη. Κάθομαι εκεί ελεύθερος, με την ψυχή στην κατάθλιψη και τα χέρια στο κουρασμένο κεφάλι μου.