Θανάσιμο αμάρτημα.

Δεν είναι η πρώτη φορά που φωτογραφίζω προφήτη της πλατείας. Ο τύπος έμοιαζε με σαρκωμένο εξώφυλλο της σπλάτερ εφημερίδας Ελεύθερη Ώρα. Έμοιαζε εντελώς αλλόκοτος παρεισφρέοντας στον δικό μας κόσμο από κάτι άλλες παλιές , πολύ παλιές ιστορίες.  Ο Μαρκ Φίσερ είχε πει πως το αλλόκοτο είναι να εμφανίζεται μέσα σε κάτι πολύ οικείο το παράξενο, το ξένο.   Αυτοί οι προφήτες της ερήμου του μοναχικού αστικού πλήθους θα μπορούσαν να είναι κατειλημμένοι όχι από κάποιο θεό αλλά από κάποιον δαίμονα. Δεν ξέρω τελικά γιατί το μένος των Ελλήνων για την ομοφυλοφιλική καύλα είναι τόσο αμάλαγο και χυδαίο. Πολλές φορές και κάποια στιγμή θα το κάνω γιατί κι εγώ όπως οι ιερουργοί της Ορθοδοξίας πιστεύω ότι είμαι θεοφόρος και τα κείμενα και όλο το έργο μου θεόπνευστα, πολλές φορές λοιπόν θέλω να προκαλέσω  ταραχή στον εφησυχασμό αυτών των επηρμένων της θέωσης. Οιστρηλατημένος με τέτοιες  μεσσιανικές ιδεοληψίες που φυσικά εγώ τις λογαριάζω για αλήθειες  μπορώ να σωριάσω με ένα κεραυνοβόλο βλέμμα μου όλη την ελλαδική ιεραρχία στο τέναγος που έχει φτιάξει για τους πιστούς της. Γιατί  όλα τα δόγματα από καταβολής του κόσμου μόνο τενάγη φτιάχνουν για τους ανθρώπους. Πόσο αγαπάμε την τρέλα οι άνθρωποι, πόσο ζωτική η ύπαρξη της κοντά μας. Και όμως λοιδορούμε τους τρελούς.