κουτσή κιθάρα.

Και μια κουτσή κιθάρα για να μετράει την θλίψη και τον πόνο.
Όλα αυτά τα πράγματα που κάνουμε για να ξεγελάσουμε λίγο τον χρόνο μας εντός της δυστυχούς ζωής  μας και να δημιουργήσουμε ανάπαυλες μερικής άρσης του μολυβιού απ’ την ψυχή μας και τον ζόφο της.   Πολλές φορές να κάνουμε κάτι σημαίνει να απομακρύνουμε δύστηνες σκέψεις μέσω ακριβώς αυτών των δράσεων μας. Όσο πιο λίγα πράγματα σ’ ενδιαφέρουν τόσο πιο πολύ βαθιά άρρωστος είσαι. Πλέον χτίζεις μια πλάνη πως έχεις ρουτίνα και κάπως νιώθεις χρήσιμος μέσα στον άπληστο σύγχρονο κόσμο. Μερικά στερεότυπα ούτε και ο πιο απελευθερωμένος νους  μπορεί να τα διαλύσει. Όλοι αγωνιζόμαστε ενάντια στην απονοηματοδότηση της ζωής μας, όλοι γυρνάμε τον τροχό της πάλης. Η πάλη και η δουλειά και η αξιοπρέπεια και το ήθος και το κύρος λειτουργούν σαν ναυαγοσωστικές απ’ τον καταποντισμό μας στον μαύρο ωκεανό αξίες. Είναι η άβυσσος η μόνη αλήθεια της ζωής απ’ την προσπαθούμε να αποκλίνουμε λυτρωτικά  όλοι. Γι’ αυτό και αγωνιούμε για να ζήσουμε. Γιατί μόνο όσο ζούμε ηττάται η ενόρμηση μας για  τον θάνατο.  Η φίλη μου Μινώα μου είχε πει κάποτε πως πεθαίνει αυτός που δεν έχει όρεξη για να ζήσει. Κι αν δεν μπορούμε να έχουμε μια τέτοια όρεξη για ζωή ας ξεγελάμε έστω μερικώς την ανίκητη λύπη μας.