βαμπίρ 2.

Γι’ αυτό και το βαμπίρ δεν είναι μουχλιασμένο πλάσμα, αλλά πάντα σωστή η συγγραφέας Αν  Ράις,  το βαμπίρ είναι απείρως σαγηνευτικό. Το βαμπίρ είναι για την σκοτεινιά  αυτό που είναι και η πυροπόρφυρη λάβα μέσα στην πίσσα.  Η μαγεία του βαμπίρ -εδώ αναλύω μια εμμονή μου- έγκειται ακριβώς στο γεγονός ότι στην σημερινή του μορφή γοητεύει και μόνο. Είναι λοιπόν πιο πολύ το κατάλευκο δέρμα του βαμπίρ και το αίμα του θύματος που ομοιάζουν με λάμψεις στις οποίες αυθωρεί παραπέμπει η απ’ το πουθενά εμφάνισή του βαμπίρ. Αν με ρωτούσατε, θα σας απαντούσα πως κόκκινο, άσπρο και μαύρο και πανκ είναι η πανδαισία χρωμάτων του θανάτου. Είναι πολλές οι φορές που τα πιο έγχρωμα πλάσματα αλλά και αντικείμενα έχουν και επικίνδυνες ιδιότητες. Ξαναέγραψα για τους γιορτινά διακοσμημένους ορθόδοξους τάφους, ο άνθρωπος επιθυμεί μια ανέφελη μνήμη για τους οικείους τεθνεώτες του. Για να αναχαιτίσει το λοιπόν την  αγριάδα των κοιμητηριών τα φτιάχνει μέσα σε αλσύλλια από κυπαρίσσια και τα μνήματα είναι πάντα ανθοστόλιστα. Το βαμπίρ δεν σε απωθεί σαν τον ζόφο και την άβυσσο αλλά σε αποπλανά στην μαυρίλα του θανάτου μέσα απ’ την εκθαμβωτική του λάμψη.  Νομίζω πως γι’ αυτό πια δεν είναι επίφοβο να κυκλοφορούν και μες στις μέρες. Ακολουθώντας κάποια δική τους θεωρία εξέλιξης τούτα  τα πλάσματα τα κυριολεκτικά αθάνατα είναι τα πιο λαμπρά ανάμεσα μας.  Ρομαντικές ποιητικές μορφές  σαν απ’ τον μεγάλο αριθμό προσωπογραφιών στα έργα του Ρέμπραντ. Φως μέσα σε σκιώδη χρώματα. Ο  πανέμορφος νέος άντρας που σου φουντώνει εκ του μη όντος το συναίσθημα του έρωτα κι έπειτα σε αφήνει σύξυλο και μαγκωμένο είναι κι αυτός ένας μέγας αποπλανητής. Πολλά τα παραδείγματα από αγγελικοπρόσωπους παραβατικούς. Σε αποψιλώνουν από αίματα και περιουσίες την ώρα που κινείσαι προς αυτούς ερωτευμένος. Είναι και ένας άνθρωπος που μόνο κοιτάζει αλλά μοιάζει αρχαίος.  Διαπερνά με το βλέμμα του τα πάντα. Τα μάτια του είναι τεμπέλικα για όλα τα του κόσμου ετούτου. Η γνώση του, διαπιστωμένη  κατά κάποιο τρόπο ως γνώση χιλιετηρίδων, είχε χορτάσει την τριβή με τους ανθρώπους. Αυτός ο άνθρωπος μόνο κοίταγε για να φάει.