Καρτούν.

Αυτός ήταν ένας ήρωας που βγήκε από Κόμιξ. Θαρρώ πως τον βλέπω τώρα ζωγραφισμένο απ’ τα πινέλα του Μπιτσάκη. Και επειδή έχω μια εμμονή τελευταία με τον Λάνθιμο και το Poor Things αυτός ο άντρας θα μπορούσε να ανήκει σε όλη αυτή  την χορεία από τρελούς χαρακτήρες στο δημιούργημα του μεγάλου σκηνοθέτη. Το έντονο εξωπραγματικό σχεδόν μπλε στον άντρα που φωτογράφισα του έδινε αυτή την μορφή ότι αποκολλήθηκε και αυτονομήθηκε από κάποιο καμβά ή από κάποιο σελιλόιντ. Παλιότερα σε μικρές πόλεις της Ελλάδας οι κάτοικοι κυκλοφορούσαμε ακόμη και με πιτζάμες μας στους δρόμους. Το καλό με τις κωμοπόλεις είναι ότι λειτουργούν απομυθοποιητικά και οι άνθρωποί τους σατιρίζουν την εκζήτηση. Σήμερα όμως όλα έχουν αλλάξει. Αυτός ο άνθρωπος αντιπροσωπεύει έναν κόσμο που γελούσε, χόρευε και που τα μέλη του συγχρωτίζονταν μεταξύ τους. Θα μπορούσε να είναι σε μια κοσμοπλημμύρα του ζωγράφου Pieter Bruegel και σε κάποιο χαμό από εξωτικά πλάσματα στο έργο του Ιερώνυμου Μπος. Τώρα που έρχονται τα καρναβάλια εγώ θα τον έβαζα βασιλιά στο άρμα του Καρνάβαλου σαν κομιστή του χαμένου γέλιου μας.