μαύρα πουλιά.

Μαύρο, μαύρο και πάλι μαύρο. Σαγηνεύομαι τόσο πολύ με τις  μαυροφορεμένες υπάρξεις που νοερά τυλίγομαι με τα υφάσματα τους. Για μένα το μαύρο είναι το χρώμα που με αναγάγει στο κατάλευκο μιας νεανικής επιδερμίδας και στο κόκκινο του αίματος. Το μαύρο λόγω και των αρχέγονων συμβολισμών του μυθοποιεί ανθρώπινες ζωές και ανθρώπινα έργα που φλερτάρουν με τον ίσκιο του. Η λάμψη μπορεί να εννοηθεί μόνο σε κάποιου είδους σκοτάδι. Το σκούρο είναι ο τόνος της ηρεμίας. Μια βροχερή μέρα στο Μοναστηράκι και η καρτ-ποστάλ της Ακρόπολης έχει αλλάξει προς το καλύτερο. Το μαύρο κρύβει τα ανομήματα των ανθρώπων, και αίματα δολοφονημένων λαμποκοπούν πάνω σ’ αυτό.