Σκύλος του Αγίου Βερνάρδου.

Κάθε μεγάλη πόλη έχει τις δικές της εξωτικές ομορφιές. Το εξωτικό έχει να κάνει με το ανοίκειο και μέχρι να αφομοιωθεί κι αυτό ως απολύτως συνηθισμένη εικόνα. Το Μοναστηράκι είναι η γη του παράξενου για την αθηναϊκή πραγματικότητα. Νομίζω πως εκεί πέρα υπάρχει ένα ολόκληρο σύμπαν για να γίνεις μέρος του,  να  αγαπήσεις τους ανθρώπους του και ν’ αναγνωρίσεις την ομοιότητά σου μ’ αυτούς. Πολλές φορές φαντάζει σουρεαλιστικό ακόμη και ένα σπάνιο κατοικίδιο ή ένα κατοικίδιο που δεν ανήκει στα γνωστά είδη ζώων που έχουν φιλιώσει με τον άνθρωπο.  Μια πάπια, ένας σκύλος του αγίου Βερνάρδου. Άγριο αυτό που αργότερα καθιερώνεται σαν ήρεμο. Όλα τελικά είναι θέμα συμπύκνωσης και αραίωσης.